Zien we niet dat de straten branden?

De wereld lijkt in brand te staan. President Trump wordt herverkozen, Poetin versterkt zijn greep op de macht. Op televisie vertelt een meisje over haar pijn en moedeloosheid: “Op school lijkt alles oké? Wij leren niet om te pesten of om onze emoties te tonen…” Psychologen spreken over veerkracht, verbinding en oplossingen. En toch… Soedan, Oekraïne, Syrië, Israël, Gaza, Libanon, Myanmar, Mexico, Venezuela - zelfs Brussel, Roeselare, Antwerpen. Overal vonkt het. Het lege spreken lijkt te regeren. Wat blijft er over van echte verhalen?

De Britse auteur Zadie Smith inspireert. Haar romans, doordrongen van identiteit en ongelijkheid, geven woorden aan de spanning van vandaag. “Ik draag soms een hoofddoek, uit gemak, maar ook omdat ik het mooi vind. Op straat voel je dan de spanning,” zegt ze. “Wie wil nog horen over huisvesting of onderwijs als je de huur niet kunt betalen en al jaren geen tandarts hebt gezien?”

Ook de verhalen van Serin en Djuna raken. Twee Turkse zussen die Peter Lievens leerde kennen bij vzw Den Distel in Brussel. Ze ontvluchtten geweld, werkten op een cruiseschip, bouwden later een toekomst uit - de ene in New York als kapster, de andere als schilder in Palm Beach. Serin, Djuna en Peter houden nog steeds contact. Peters schilderijen - olieverf op canvas - vertellen die verhalen. Ze spreken over verwarring, zoeken naar betekenis in deze snelle, lege, vreemde tijd.

Peter Lievens (°1961) woont en werkt in Aalst. Hij studeerde in de punkperiode aan het Sint-Lucas Instituut Gent en aan de academie van Aalst. Hij heeft een opleiding orthopedagogie achter de rug en is beeldend kunstenaar. Hij debuteerde ook als prozaschrijver met Pablo Perruche.